เมื่อเอ่ยถึงธุรกิจรองเท้ามือสอง เชื่อว่าหลายท่านคงไม่ทราบความเป็นมาที่แน่ชัดนัก เพราะหลายสิบปีมานี้ เท่าที่เห็นตลาดนัดสวนจตุจักรก็มีการขายรองเท้ามือสองนี้อยู่แล้ว แต่ที่สวนจตุจักร ส่วนใหญ่แล้วรองเท้ามือสองที่นำมาจำหน่ายมักจะเป็นรองเท้าหนังแท้แบบคาวบอยตะวันตก หรือไม่ก็เป็นรองเท้าบู๊ทยาวบ้าง รองเท้าหัวเหล็กบ้าง ซึ่งเป็นรองเท้าที่หายาก ผู้ซื้อมักซื้อไว้เก็บสะสมซะมากกว่า และรองเท้าเหล่านั้นมักมีราคาค่อนข้างสูง ไม่เหมือนในสมัยนี้รองเท้ามือสองมีทุกแบบทุกประเภท มีแม้กระทั่งรองเท้าแตะ
วันเวลาผ่านไป จากเหตุการณ์เปิดท้ายขายของนั้น ทำให้บางคน หรือหลายๆคนมีความคิดว่า เราไม่จำเป็นที่จะต้องกลับไปเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนอีกแล้ว เลยหันมาทำอาชีพอิสระกันมากขึ้น อย่างที่เห็นในปัจจุบัน คือ ธุรกิจการขายสินค้ามือสอง เสื้อผ้ามือสอง กระเป๋ามือสอง รองเท้ามือสอง ซึ่งก็ได้รับความนิยมจากผู้บริโภคเป็นอย่างดี มาจนถึงทุกวันนี้ ธุรกิจด้านสินค้ามือสองก็ยังได้รับความนิยมอยู่
มีโอกาสได้พูดคุยกับพ่อค้าแม่ค้าหลายท่าน ที่ทำธุรกิจการขายสินค้ามือสองนี้ พวกเขาเล่าว่า หลายคนเคยเป็นพนักงานบริษัทกินเงินเดือน แต่ในช่วงฟองสบู่แตกได้ถูกเลิกจ้าง แต่ด้วยภาระความรับผิดชอบยังค้ำคออยู่จึงได้ผันตัวเองมาเป็นพ่อค้าแม่ค้า โดยเริ่มจากการนำสินค้าภายในบ้านออกขาย ขายไปขายมากลับมีทีท่าว่าดี ผู้คนชอบเพราะเป็นสิ่งของมีประโยชน์สามารถนำไปใช้ได้เลย ทำให้มีรายได้เยอะขึ้น สามารถเลี้ยงดูคนในครอบครัวได้ จึงมีแนวความคิดว่าจะไม่กลับไปเป็นพนักงานใครเขาอีกแล้ว จะเป็นนายตัวเอง
ตั้งแต่นั้นมาเลยกลายเป็นพ่อค้าแม่ค้าขายของมือสอง โดยนำเงินบางส่วนที่ได้รับตอนถูกเลิกจ้าง ไปเป็นทุนในการรับสินค้าจากตลาดโรงเกลือ อ. อรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว มาขายในสมัยนั้น ตลาดโรงเกลือแห่งนี้ ถือว่าเป็นแหล่งสินค้ามือสองชื่อดังอย่างมากใครๆก็รู้จัก ประกอบกับได้รับข้อมูลข่าวสารมาว่า เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าที่ตลาดโรงเกลือแห่งนี้ เป็นสินค้าที่ได้รับบริจาคมาจากในยุคสงคราม จากประเทศที่เจริญแล้วทั่วโลก โดยเฉพาะจากประเทศสหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น โดยคนกัมพูชานำมาขายแลกกับ ข้าว ปลาอาหาร จากคนไทย ซึ่งเมื่อก่อนนี้ข้อมูลนี้เป็นความจริง โดยสินค้าที่ไปรับมาจากตลาดโรงเกลือนั้นก็จะเป็นจำพวก กระเป๋า และรองเท้า มีเสื้อผ้าบ้างนิดหน่อย ขายไปขายมาตลาดโรงเกลือเริ่มมีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ของกระเป๋า เลยทำให้ต้องเลิกขายกระเป๋าไปโดยปริยาย ทั้งที่กระเป๋าเป็นสินค้าที่ขายดีมาก เดี๋ยวนี้เลยขายแต่รองเท้ามือสองอย่างเดียว แต่ก็ทำกำไรได้ดีพอสมควร
พี่ ๆ พ่อค้าแม่ค้า ยังเล่าต่ออีกว่า สินค้าที่ตลาดโรงเกลือ โดยเฉพาะรองเท้า หลายปีมานี่คุณภาพแย่ลงมาก นำมาขายไม่เท่าไหร่ก็ชำรุด พื้นหลุดบ้าง หนังลอกบ้าง และมีกลิ่นเหม็นรุนแรงมาก เลยติดต่อหาช่องทางการรับสินค้าจากที่ใหม่ เลยเลิกไปรับมาจากโรงเกลือแล้ว เลยหันมาสั่งนำเข้าเองจากประเทศญี่ปุ่น และจากจีนโดยตรง เพราะได้ของดีกว่ามาก ราคาต้นทุนไม่ต่างกันเลย แต่ได้ของดีกว่า คุณภาพดีมาก ลูกค้าซื้อไปแล้วติดใจ ทุกวันนี้มีขายปลีกนิดหน่อย นอกนั้นขายส่งอย่างเดียว ได้กำไรน้อยหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ได้ลูกค้าประจำมาเยอะพอสมควร แต่ก็ไม่รู้ว่าที่เราสั่งสินค้าประจำอยู่นี้ จะรักษาคุณภาพ และมาตรฐานไปอีกนานแค่ไหน พอนานๆไปจะเหมือนตลาดโรงเกลือหรือเปล่าก็ไม่รู้ หากเป็นเช่นนั้นก็คงต้องหาตลาดแห่งใหม่ไปเรื่อย
ความเป็นมาของธุรกิจขายของมือสองของพ่อค้าแม่ค้าเหล่านี้ ล้วนมีความเป็นมาที่คล้ายๆกัน ทุกคนต่างเคยเป็นพนักงาน ลูกจ้างกินเงินเดือน ซึ่งรายได้หลักมาจากเงินเดือนเพียงอย่างเดียว จนถึงช่วงเวลาวิกฤติของเศรษฐกิจภายในประเทศ ทำให้พวกเขาเหล่านั้นต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อปากท้องของคนในครอบครัว และพวกเขาก็ทำสำเร็จ ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม และถึงแม้ว่าอาชีพพ่อค้าแม่ค้าขายของมือสองอาจจะดูต่ำต้อยไม่มีหน้ามีตาในสังคม แต่อาชีพเสริมเล็ก ๆ แบบนี้ ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เศรษฐกิจของประเทศไทยมีความเจริญเติบโตขึ้นได้อย่างแข็งแกร่งอีกครั้งหนึ่ง
หากใครยังพอจำได้ในช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำจนถึงขีดสุดของเมืองไทย หรือที่เราเรียกว่าช่วงฟองสบู่แตก เมื่อหลายปีที่ผ่านมานั้น ผู้คนตกงานกันเป็นแถว อันเนื่องมาจาก กิจการ โรงงานหลายแห่งได้ปิดตัวลง นักธุรกิจล้มละลายกันเป็นเบือ ซึ่งปีนั้นหลายคนย่ำแย่พอๆกัน ทุกคนล้วนต้องรัดเข็มขัด ประหยัดกันเป็นแถว การจับจ่ายใช้สอยฝืดเคือง ทำให้เศรษฐกิจในช่วงนั้นแทบจะหยุดชะงักกันเลยทีเดียว
จากเรื่องเศรษฐกิจที่ย่ำแย่นี้ ใช่ว่าจะทำให้ทุกคนจะถึงทางตันไปซะทีเดียว มีใครอีกหลายๆคนใช้ช่วงวิกฤตที่ย่ำแย่นี้ให้เป็นโอกาสขึ้นมา โดยการนำสิ่งของเครื่องใช้ภายในบ้านไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องใช้ไฟฟ้า กระเป๋า หรือสิ่งของเครื่องใช้ที่มีค่า และสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้ ออกมาจำหน่ายซึ่งช่วงนั้นเรียกว่าการ “เปิดท้ายขายของ” หากใครยังพอจำได้ บรรดาเหล่าไฮโซก็ได้มาเปิดท้ายขายของนี้ด้วยเช่นกัน หรือมองในอีกแง่มุมนึงก็เรียกได้ว่านำสิ่งของมาแบ่งปันกันใช้ หรือนี่จะเป็นที่มาของธุรกิจขายของมือสองก็เป็นได้วันเวลาผ่านไป จากเหตุการณ์เปิดท้ายขายของนั้น ทำให้บางคน หรือหลายๆคนมีความคิดว่า เราไม่จำเป็นที่จะต้องกลับไปเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนอีกแล้ว เลยหันมาทำอาชีพอิสระกันมากขึ้น อย่างที่เห็นในปัจจุบัน คือ ธุรกิจการขายสินค้ามือสอง เสื้อผ้ามือสอง กระเป๋ามือสอง รองเท้ามือสอง ซึ่งก็ได้รับความนิยมจากผู้บริโภคเป็นอย่างดี มาจนถึงทุกวันนี้ ธุรกิจด้านสินค้ามือสองก็ยังได้รับความนิยมอยู่
มีโอกาสได้พูดคุยกับพ่อค้าแม่ค้าหลายท่าน ที่ทำธุรกิจการขายสินค้ามือสองนี้ พวกเขาเล่าว่า หลายคนเคยเป็นพนักงานบริษัทกินเงินเดือน แต่ในช่วงฟองสบู่แตกได้ถูกเลิกจ้าง แต่ด้วยภาระความรับผิดชอบยังค้ำคออยู่จึงได้ผันตัวเองมาเป็นพ่อค้าแม่ค้า โดยเริ่มจากการนำสินค้าภายในบ้านออกขาย ขายไปขายมากลับมีทีท่าว่าดี ผู้คนชอบเพราะเป็นสิ่งของมีประโยชน์สามารถนำไปใช้ได้เลย ทำให้มีรายได้เยอะขึ้น สามารถเลี้ยงดูคนในครอบครัวได้ จึงมีแนวความคิดว่าจะไม่กลับไปเป็นพนักงานใครเขาอีกแล้ว จะเป็นนายตัวเอง
ตั้งแต่นั้นมาเลยกลายเป็นพ่อค้าแม่ค้าขายของมือสอง โดยนำเงินบางส่วนที่ได้รับตอนถูกเลิกจ้าง ไปเป็นทุนในการรับสินค้าจากตลาดโรงเกลือ อ. อรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว มาขายในสมัยนั้น ตลาดโรงเกลือแห่งนี้ ถือว่าเป็นแหล่งสินค้ามือสองชื่อดังอย่างมากใครๆก็รู้จัก ประกอบกับได้รับข้อมูลข่าวสารมาว่า เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าที่ตลาดโรงเกลือแห่งนี้ เป็นสินค้าที่ได้รับบริจาคมาจากในยุคสงคราม จากประเทศที่เจริญแล้วทั่วโลก โดยเฉพาะจากประเทศสหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น โดยคนกัมพูชานำมาขายแลกกับ ข้าว ปลาอาหาร จากคนไทย ซึ่งเมื่อก่อนนี้ข้อมูลนี้เป็นความจริง โดยสินค้าที่ไปรับมาจากตลาดโรงเกลือนั้นก็จะเป็นจำพวก กระเป๋า และรองเท้า มีเสื้อผ้าบ้างนิดหน่อย ขายไปขายมาตลาดโรงเกลือเริ่มมีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ของกระเป๋า เลยทำให้ต้องเลิกขายกระเป๋าไปโดยปริยาย ทั้งที่กระเป๋าเป็นสินค้าที่ขายดีมาก เดี๋ยวนี้เลยขายแต่รองเท้ามือสองอย่างเดียว แต่ก็ทำกำไรได้ดีพอสมควร
พี่ ๆ พ่อค้าแม่ค้า ยังเล่าต่ออีกว่า สินค้าที่ตลาดโรงเกลือ โดยเฉพาะรองเท้า หลายปีมานี่คุณภาพแย่ลงมาก นำมาขายไม่เท่าไหร่ก็ชำรุด พื้นหลุดบ้าง หนังลอกบ้าง และมีกลิ่นเหม็นรุนแรงมาก เลยติดต่อหาช่องทางการรับสินค้าจากที่ใหม่ เลยเลิกไปรับมาจากโรงเกลือแล้ว เลยหันมาสั่งนำเข้าเองจากประเทศญี่ปุ่น และจากจีนโดยตรง เพราะได้ของดีกว่ามาก ราคาต้นทุนไม่ต่างกันเลย แต่ได้ของดีกว่า คุณภาพดีมาก ลูกค้าซื้อไปแล้วติดใจ ทุกวันนี้มีขายปลีกนิดหน่อย นอกนั้นขายส่งอย่างเดียว ได้กำไรน้อยหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ได้ลูกค้าประจำมาเยอะพอสมควร แต่ก็ไม่รู้ว่าที่เราสั่งสินค้าประจำอยู่นี้ จะรักษาคุณภาพ และมาตรฐานไปอีกนานแค่ไหน พอนานๆไปจะเหมือนตลาดโรงเกลือหรือเปล่าก็ไม่รู้ หากเป็นเช่นนั้นก็คงต้องหาตลาดแห่งใหม่ไปเรื่อย
ความเป็นมาของธุรกิจขายของมือสองของพ่อค้าแม่ค้าเหล่านี้ ล้วนมีความเป็นมาที่คล้ายๆกัน ทุกคนต่างเคยเป็นพนักงาน ลูกจ้างกินเงินเดือน ซึ่งรายได้หลักมาจากเงินเดือนเพียงอย่างเดียว จนถึงช่วงเวลาวิกฤติของเศรษฐกิจภายในประเทศ ทำให้พวกเขาเหล่านั้นต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อปากท้องของคนในครอบครัว และพวกเขาก็ทำสำเร็จ ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม และถึงแม้ว่าอาชีพพ่อค้าแม่ค้าขายของมือสองอาจจะดูต่ำต้อยไม่มีหน้ามีตาในสังคม แต่อาชีพเสริมเล็ก ๆ แบบนี้ ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เศรษฐกิจของประเทศไทยมีความเจริญเติบโตขึ้นได้อย่างแข็งแกร่งอีกครั้งหนึ่ง